3 Μηχανισμοί που οδηγούν σε φλεγμονή

Το οξειδωτικό στρες, η δυσβίωση του εντέρου και η λιποτοξικότητα είναι αλληλένδετες διαδικασίες που μπορούν να συμβάλουν στη φλεγμονή στο σώμα. Δείτε πώς αυτοί οι μηχανισμοί συνδέονται και οδηγούν σε φλεγμονή:

Η ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών περιλαμβάνει μια σύνθετη αλληλεπίδραση διαφόρων γενετικών, περιβαλλοντικών παραγόντων και τρόπου ζωής. Ενώ οι μηχανισμοί που κρύβονται πίσω από κάθε συγκεκριμένη χρόνια νόσο μπορεί να ποικίλλουν, ορισμένοι κοινοί μηχανισμοί και διαδικασίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη πολλών χρόνιων ασθενειών. Ακολουθούν ορισμένοι βασικοί μηχανισμοί:

Φλεγμονή:

Η χρόνια φλεγμονή χαμηλού βαθμού παίζει ρόλο στην ανάπτυξη πολλών χρόνιων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, του διαβήτη και του καρκίνου. Σε απόκριση σε διάφορους παράγοντες όπως διατροφικοί παράγοντες, οξειδωτικό στρες και λοιμώξεις, το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος μπορεί να ενεργοποιηθεί χρόνια, οδηγώντας σε βλάβη των ιστών και εξέλιξη της νόσου.

Οξειδωτικό στρες:

Το οξειδωτικό στρες εμφανίζεται όταν υπάρχει ανισορροπία μεταξύ της παραγωγής αντιδραστικών ειδών οξυγόνου (ROS) και της ικανότητας του σώματος να εξουδετερώνει τις επιβλαβείς επιδράσεις τους με αντιοξειδωτικά.

Τα ROS, τα οποία περιλαμβάνουν μόρια όπως ανιόν υπεροξειδίου, υπεροξείδιο του υδρογόνου και ρίζες υδροξυλίου, είναι εξαιρετικά αντιδραστικά και μπορούν να βλάψουν κυτταρικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένου του DNA, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων.

Το οξειδωτικό στρες μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η έκθεση σε περιβαλλοντικές τοξίνες, οι ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες και η ίδια η χρόνια φλεγμονή.

Σχηματισμός AGEs:

Τα τελικά προϊόντα προηγμένης γλυκοζυλίωσης (AGEs) είναι μια ομάδα ενώσεων που μπορούν να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες στο σώμα. Σχηματίζονται όταν τα μόρια του σακχάρου αντιδρούν με πρωτεΐνες, λιπίδια ή νουκλεϊκά οξέα σε μια διαδικασία γνωστή ως γλυκοζυλίωση.

Τα AGEs μπορούν να ενεργοποιήσουν διάφορες προφλεγμονώδεις οδούς στα κύτταρα, οδηγώντας στην παραγωγή φλεγμονωδών κυτοκινών. Η φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες συνδέονται στενά, καθώς η φλεγμονώδης απόκριση συχνά περιλαμβάνει την απελευθέρωση ROS από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού για την καταπολέμηση των παθογόνων.

Πρωτεΐνη:

Η κατανάλωση ζωικής πρωτεΐνης έχει συσχετιστεί με αύξηση των επιπέδων του του ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα 1 (IGF-1) στο σώμα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η ζωική πρωτεΐνη είναι μια λιγότερο υγιεινή επιλογή. Αυτά περιλαμβάνουν, τη συσκευασία του με χοληστερόλη και κορεσμένα λιπαρά. Υψηλότερη περιεκτικότητα σε αμινοξέα που περιέχουν θείο και διακλαδισμένης αλυσίδας σε σύγκριση με πρωτεΐνη φυτικής προέλευσης — και τα δύο συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο χρόνιων ασθενειών. η πηγή και η ποιότητα της πρωτεΐνης είναι πιο σημαντική από την ποσότητα. Μελέτες δείχνουν ξεκάθαρα ότι η υψηλότερη πρόσληψη πρωτεΐνης από ζωικές πηγές, αλλά όχι από φυτικές πηγές, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας, καρδιαγγειακών παθήσεων και καρκίνου. Αυτό έχει αποδειχθεί στη μελέτη Nurses’ Health Study και στη μελέτη παρακολούθησης των επαγγελματιών υγείας, στη μελέτη υγείας Adventist και σε μια μεγάλη προοπτική μελέτη κοόρτης που διεξήχθη στην Ιαπωνία.

Δυσβίωση του εντέρου:

• Η δυσβίωση του εντέρου αναφέρεται σε μια ανισορροπία ή διαταραχή στη σύνθεση και τη λειτουργία του μικροβιώματος του εντέρου, η οποία μπορεί να προκληθεί από παράγοντες όπως η διατροφή, τα αντιβιοτικά και το στρες.
• Ένα ανθυγιεινό μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη δυνητικά επιβλαβών μικροοργανισμών και να μειώσει την αφθονία των ωφέλιμων.
• Η δυσβίωση μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη διαπερατότητα της εντερικής επένδυσης (διαρρέον έντερο), η οποία επιτρέπει σε επιβλαβείς ουσίες, συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων και βακτηριακών προϊόντων, να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος.

Λιποτοξικότητα:

• Η λιποτοξικότητα αναφέρεται στις βλαβερές συνέπειες της συσσώρευσης λιπιδίων (λιπών) σε μη λιπώδεις ιστούς, όπως το ήπαρ, το πάγκρεας και οι μύες.
• Η περίσσεια λιπιδίων σε αυτούς τους ιστούς μπορεί να οδηγήσει σε κυτταρική δυσλειτουργία, φλεγμονή και αντίσταση στην ινσουλίνη, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της παχυσαρκίας και του μεταβολικού συνδρόμου.
• Η λιποτοξικότητα μπορεί να προκύψει από παράγοντες όπως η μη ισορροπημένη διατροφή, η παχυσαρκία και οι γενετικές προδιαθέσεις.

Χρόνιο στρες: Η μακροχρόνια έκθεση στο στρες μπορεί να οδηγήσει σε ορμονικές ανισορροπίες, φλεγμονές και ανθυγιεινές επιλογές τρόπου ζωής.

Κακές επιλογές τρόπου ζωής: Οι ανθυγιεινές συμπεριφορές, όπως η διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε επεξεργασμένα τρόφιμα, το κάπνισμα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και η καθιστική ζωή, μπορούν να συμβάλουν άμεσα στην ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών.

Περιβαλλοντικές εκθέσεις: Η έκθεση σε περιβαλλοντικές τοξίνες, συμπεριλαμβανομένης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, των βαρέων μετάλλων, των φυτοφαρμάκων και των χημικών ουσιών που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών. Αυτές οι τοξίνες μπορούν να επηρεάσουν διάφορα συστήματα του σώματος και να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου.

Για να μετριαστούν οι επιπτώσεις του οξειδωτικού στρες, της λιποτοξικότητας και της δυσβίωσης του εντέρου, είναι σημαντικό να υιοθετήσετε έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής που προάγει την υγεία. Αυτό περιλαμβάνει την κατανάλωση μιας διατροφής πλούσιας σε αντιοξειδωτικά, τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους, τη διαχείριση του στρες και την καλλιέργεια ενός ποικίλου και ισορροπημένου μικροβιώματος του εντέρου μέσω μιας διατροφής πλούσιας σε φυτικές ίνες και τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση. Επιπλέον, η αντιμετώπιση υποκείμενων παθήσεων υγείας και η υιοθέτηση ενός αντιφλεγμονώδους τρόπου ζωής μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου χρόνιων ασθενειών που σχετίζονται με αυτές τις διαδικασίες.

 

Πηγή:plantbasedhealthprofessionals.com